به نقل از «ایران اکونومیست»

کشف هیجان‌انگیز دیگری توسط تلسکوپ جیمز وب انجام شد

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۸۶۵۹۶

تلسکوپ فضایی جیمز وب نگاه جدیدی به کیهان اولیه انداخته است و ۲ کهکشان شگفت‌انگیز را در فاصله ۳۳ میلیارد سال نوری از زمین مشاهده کرده است که دومین و چهارمین کهکشان‌ها از نظر فاصله زیاد نسبت به زمین به حساب می‌آیند.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آی‌ای،  گروهی از دانشمندان دومین و چهارمین کهکشان‌های دوردست که تاکنون به لطف تلسکوپ فضایی جیمز وب مشاهده شده است را کشف کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اخترشناسان که یک گروه بین‌المللی به سرپرستی محققان ایالت پنسیلوانیا بودند، این کهکشان‌ها را در منطقه‌ای از فضا به نام خوشه پاندورا یا آبل ۲۷۴۴ کشف کردند.

آنها از داده‌های طیف سنجی این تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری برای شناسایی کهکشان‌هایی در فاصله ۳۳ میلیارد سال نوری از زمین استفاده کردند.

نگاهی به کیهان باستانی

محققان که یافته‌های خود را در مقاله‌ای جدید در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر کردند، ادعا می‌کنند که این کهکشان‌های جدید به نام‌های UNCOVER z-۱۳ و UNCOVER z-۱۲ بزرگ‌تر از کهکشان‌های دیگر مشاهده‌ شده در همان فاصله هستند. علاوه بر این، آنها به ترتیب شکل یک بادام زمینی و یک توپ کرکی به نظر می‌رسند.

بینجی وانگ(Bingjie Wang) نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می‌دهد: در مورد جهان اولیه اطلاعات بسیار کمی وجود دارد، و تنها راه برای یادگیری در مورد آن و آزمایش نظریه‌های ما در مورد شکل‌گیری و رشد کهکشان‌های اولیه، بررسی این کهکشان‌های بسیار دور است.

قبل از تجزیه و تحلیل ما، تنها سه کهکشان تایید شده در این فاصله بسیار زیاد را می‌شناختیم. مطالعه این کهکشان‌های جدید و خواص آنها، تنوع کهکشان‌ها را در کیهان اولیه و اینکه آن چه می‌توان از آنها آموخت را نمایان کرد.

این دو کهکشان به قدری دور هستند که نگاهی اجمالی به کیهان در زمانی که تنها ۳۳۰ میلیون سال سن داشته است، ارائه می‌دهند. جالب اینجاست که نور کهکشان‌ها ۱۳.۴ میلیارد سال نوری را طی کرده تا به جیمز وب برسد. این بسیار کمتر از فاصله تخمینی این دو از زمین است. علت این موضوع انبساط جهان است که کهکشان‌ها را ۳۳ میلیارد سال نوری از سیاره ما دور کرده است.

استادیار نجوم و اخترفیزیک دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می‌گوید: نور این کهکشان‌ها باستانی است و تقریبا سه برابر زمین قدمت دارد.

این کهکشان‌های اولیه مانند فانوس‌هایی هستند که نور را از میان گاز هیدروژن بسیار نازک که کیهان اولیه را تشکیل می‌داد به فضا می‌تابانند. تنها با نور آنها است که می‌توانیم فیزیک عجیب و غریبی را که بر کهکشان در نزدیک زمان آغاز کیهان حاکم بود درک کنیم.

کهکشان‌های باستانی به طرز شگفت انگیزی بزرگ هستند

پیش از کشف این دو کهکشان، تنها سه کهکشان دیگر در فاصله‌ای مشابه از زمین کشف شده بود. این دو کهکشان جدید متمایز هستند زیرا بسیار بزرگ‌تر از سه کهکشان قبلی هستند.

یکی از آن‌ها تقریبا شش برابر بزرگتر است و وسعت آن تقریبا ۲۰۰۰ سال نوری است که برای یک کهکشان در کیهان اولیه، بزرگ در نظر گرفته می‌شود.

وانگ می‌گوید: کهکشان‌هایی که پیش‌تر در این فواصل کشف شده بودند به صورت یک نقطه در تصاویر ما ظاهر می‌شدند. اما یکی از کهکشان‌های ما کشیده به نظر می‌رسد، تقریبا شبیه یک بادام زمینی است و دیگری شبیه به یک توپ کرکی است.

مشخص نیست که آیا تفاوت در اندازه به دلیل چگونگی شکل‌گیری ستاره‌ها است یا اتفاقی که پس از شکل‌گیری برای آنها رخ داده است. اما تنوع در ویژگی‌های این کهکشان‌ها واقعا جالب است. انتظار می‌رود که این کهکشان‌های اولیه از مواد مشابهی تشکیل شده باشند، اما در حال حاضر نشانه‌هایی از تفاوت بسیار با یکدیگر را نشان می‌دهند.

این دو کهکشان زمانی کشف شدند که گروهی از محققان بین‌المللی به داده‌های یکی از اولین تصاویر میدان عمیق وب که در سال ۲۰۲۲، اندکی پس از شروع عملیات علمی آن، ثبت شده بود، نگاه کردند. منطقه فضایی که توسط تیم جیمز وب گرفته شده تا حدودی به این دلیل انتخاب شده است که در پشت چندین خوشه کهکشانی قرار دارد که یک اثر همگرایی گرانشی ایجاد می‌کند. پدیده همگرایی گرانشی به دانشمندان اجازه می‌دهد بهتر به کیهان نگاه کنند و ظاهر کیهان را اندکی پس از مه‌بانگ ببینند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب از زمانی که عملیات علمی خود را در سال ۲۰۲۲ آغاز کرد، درک ما از کیهان را تغییر داده است. این تا حد زیادی به دلیل توانایی آن در رصد جهان باستانی بیشتر از هر تلسکوپ دیگری است.

برخی از کهکشان‌هایی که این تلسکوپ مشاهده کرده است، بیش از آن چیزی که از این کهکشان‌های اولیه انتظار می‌رود، تکامل یافته‌اند و این دانشمندان را وادار می‌کند تا مدل‌های خود از کیهان اولیه را مورد ارزیابی مجدد قرار دهند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: کهکشان های اولیه میلیارد سال نوری کهکشان ها دو کهکشان کیهان اولیه جیمز وب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۸۶۵۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخشش سر یک اسب در تصویر جدید «جیمز وب»

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تصاویر فوق‌العاده واضحی از سحابی سر اسب که یکی از نمادین‌ترین اجرام آسمانی زمین است، ثبت و منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا، تلسکوپ فضایی جیمز وب، قدرتمندترین تلسکوپی است که تا به حال در مدار سیاره ما قرار گرفته و توانسته جزئیات سحابی سر اسب را که به نام بارنارد ۳۳ نیز (Barnard ۳۳) شناخته می‌شود، ببیند که پیش از این هرگز آشکار نشده بود و برخی از مناطق را در نوری کاملا جدید نشان می‌دهد.

تصاویر جدید، سحابی سر اسب را به صورت امواج متلاطم گازی نشان می‌دهد که از سمت غربی اوریون B که یک ابر مولکولی ستاره‌ساز در فاصله ۱۳۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی شکارچی قرار دارد، دیده می‌شود.

سحابی سر اسب یک ابر در حال فروپاشی از گاز متراکم و خنک است که توسط یک ستاره جوان داغ که در لبه سمت چپ بالای آن جاسازی شده است، روشن می‌شود. ساختار اسب مانندی که این سحابی را بسیار متمایز می‌کند، به دلیل فرسایش گاز سبک‌تر ایجاد شده است. این فرایند یک ستون ضخیم از گاز و غبار متراکم به جا گذاشته است که فرسایش آن سخت‌تر است.

دانشمندان تخمین می‌زنند که در حدود پنج میلیون سال، این ستون از ماده متراکم‌تر از بین خواهد رفت.

ابزار دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) جیمزوب توانست بخش کوچکی از سحابی سر اسب را از نمای نزدیک ثبت کند. این امر باعث می‌شود که به صورت دیواری منحنی از گاز و غبار ضخیم و دودی با ستارگان و کهکشان‌های دوردستی که روی آن قرار دارند، ظاهر شود.

دوربین اصلی دیگر جیمز وب نیز توانست تصویری خیره‌کننده از بخشی از سحابی سر اسب بگیرد. بخش کوچکی از سحابی بیش از نیمی از این تصویر را با دود غلیظ سفید و آبی پر می‌کند که با حفره‌های تاریک مشخص شده است.

سحابی سر اسب یک منطقه تحت سلطه فوتون (PDR) است؛ منطقه‌ای از فضا که در آن ستاره‌های جوانِ پرجرم گاز و غبار بین ستاره‌ها را گرم می‌کنند. این ابر‌های سرد بین گاز‌های یونیزه داغ‌تر نزدیک به ستاره‌های تازه متولد شده وجود دارند. در مناطق تحت سلطه فوتون‌ها، این ستارگان با انتشار نور فرابنفش خود بر شیمی این گاز و غبار تأثیر می‌گذارند.

این مناطق بین ستارگانی یافت می‌شوند که گاز به اندازه کافی متراکم است که در برابر یونیزاسیون مقاومت کند، اما هنوز آنقدر متراکم نیست که اجازه عبور نور فرابنفش را بدهد.

مطالعه نور منطقه تحت سلطه فوتون‌ها به دانشمندان اجازه می‌دهد تا نحوه تکامل ماده بین ستاره‌ای و فرآیند‌های شیمیایی که این تکامل را تعریف می‌کنند، مطالعه کنند.

این حقیقت که سحابی سر اسب نسبتا نزدیک به زمین است، به این معنی است که این مناطق محیطی ایده‌آل برای اخترشناسان برای انجام این تحقیقات، تعیین ساختار منطقه تحت سلطه فوتون و مطالعه برهم‌کنش‌های تابش و شیمی در فضای بین‌ستاره‌ای است.